W związku z pojawiającymi się w mediach zarzutami dotyczącymi karabinków Grot, Fundacja Ad Arma zwraca uwagę, że główną przyczyną powstawania problemów jest polityka nadzoru nad prywatnym sektorem produkcji broni oraz posiadaniem broni cywilnej przez obywateli.
W ocenie Fundacji, w momencie przyjmowania Grotów do uzbrojenia, sama koncepcja tej konstrukcji była już trochę przestarzała, a prowadzone przed ich przyjęciem badania nie były obiektywne. Wydaje się, że broń można doprowadzić do stanu dobrego, jednak istotną kwestią jest nakład potrzebnych na to środków. Należy przy tym uważać, aby nie utracić jednego z ostatnich zakładów produkujących podstawowy rodzaj uzbrojenia.
Zdaniem Fundacji Ad Arma, karabinek Grot nie jest zaawansowaną technologią i zakład produkcyjny prowadzony w sposób merytoryczny (a nie polityczny) nie powinien mieć kłopotów z jego dalszym rozwojem, naprawą czy modernizacją. Fundacja jako główną przyczynę problemów wskazuje prowadzoną od dawna w Polsce politykę koncesji i posiadania broni cywilnej przez obywateli. W celu uniknięcia problemów, należy poluzować cywilny rynek broni w Polsce i zmienić politykę nadzoru nad prywatnym sektorem produkcji broni z represyjnego na zadaniowy. Pozwoli to na zwiększenie mocy produkcyjnych i rozwój innych biur konstrukcyjnych.
Fundacja Ad Arma zwraca także uwagę na to, że przedstawiane w mediach zarzuty wobec Grotów nie są oparte o próby porównawcze:
“Każda broń ma słabe punkty. Treść opublikowanego w mediach raportu podkreśla, że karabinek HK 416 byłby lepszy. Dlaczego akurat ten? Nawet w Niemczech ta dobra konstrukcja przegrała w przetargu na broń piechoty. Wiele jest na świecie dobrych modeli. Krytyczny wobec polskich Grotów raport wygląda więc jak kryptoreklama niemieckiej fabryki” – mówi Jacek Hoga, prezes Fundacji Ad Arma.
Fundacja opatrzyła także własnymi, krótkimi komentarzami zarzuty wobec Grotów, które w ostatnim czasie pojawiły się w mediach:
1. Gubiący się regulator gazowy – powinien być łatwy do naprawienia. Problem był obiektywny, ale nie wiadomo czy jest taki nadal.
2. Przegrzewanie się broni, problem od 10 magazynka, dramat przy 30 magazynku – Każda broń tego typu będzie miała problem powyżej 10 magazynka. Test nieuczciwy, karabinki samoczynne z definicji nie mają strzelać ogniem tak intensywnym.
3. Wady suwadła – kłopot się zdarzał, a nie powinien. Do uczciwej analizy.
4. Uszkodzenia zamka i rdzewienie – problem powinien być do naprawy.
5. Pękające iglice – teoretycznie problem już naprawiony. Nie jest to krytyczna wada z punktu możliwości przekonstruowania.
6. Zderzak suwadła – problem do sprawdzenia.
7. Rączka napinacza; miejsce jej na broni – zarzut tendencyjny.
8. Uszkodzenia kolby/obsady kolby – problem obiektywny; do zmiany/przekonstruowania kolby.
9. Nieodporność na zapiaszczenie – zarzut raczej tendencyjny.
10. Bezpiecznik/przełącznik rodzaju ognia jest taki jaki powinien być – zarzut absurdalny, ze wskazaniem na rozwiązanie trochę gorsze, ale występujące w wielu modelach broni.
11. Rdzewienie broni – problem raczej obiektywny – do naprawy.
12. Otwarta konstrukcja komory zamkowej – problem może być istotny. Można go usunąć poprzez likwidację pełnej obustronności broni (ta cecha nie jest niezbędna).
13. Zmiana kierunku wyrzuty łusek – problem wydumany (czemu żołnierz miałby zmieniać kierunek wyrzutu łusek w polu?)
14. Duża ilość śrub – możliwy obiektywny problem, do sprawdzenia. Jednak wiele typów broni ma w swojej konstrukcji śruby bez negatywnych konsekwencji.
15. Odstrzelony tłumik – chyba pojedynczy przypadek.
16. Złamany kurek – do sprawdzenia.
17. Ciężar broni – wada obiektywna, jednak nie kluczowa.
18. Magazynki – problem już w trakcie rozwiązywania.
19. Pęknięcie gniazda magazynka – problem, pytanie jak bardzo częsty/prawdopodobny.
20. Pasy nośne – zarzut absurdalny. Pasy to akcesorium, a nie część broni.
Fundacja Ad Arma